నీతో నీ స్నేహితుడు...

నేను

కరిగిపోయే కాలాన్ని కాదు

కదిలిపోయే కలాన్ని..

వీడిపోయే వేగాన్ని కాదు

వదిలి పోని నేస్తాన్ని..

కాగితం సిరా రెండు కాదు

కాగితం పై కదిలే పాళీ ని..

సంద్రాన్ని కాదు వర్షాన్ని కాదు

వర్షించే మేఘాన్ని..

అన్నాన్ని కాదు ఆకలిని కాదు

అరచేతిని..

ఆశను కాదు ఆశయాన్ని కాదు

స్పూర్తి ని..

ప్రశ్నను కాదు సమాధానాన్ని కాదు

సమాచారాన్ని..

అవసరాన్ని కాదు

సహాయాన్ని కాదు

మధ్యలో ఉన్న నేనెవరినో..!

ఇంతకీ నువ్వెవరు ?

ఎందుకే ప్రేమ నీ మీద చిన్న చూపు,
ప్రేమించే వారికీ నువ్వే ప్రపంచం లాగా,
ప్రపంచానికి నేరం లాగ ఉంటావెందుకు చెప్పు..
నీకూ స్నేహానికి తేడా ఏంటో తెలియదు నాకు,
నువ్వంటే పెళ్లి మాత్రం కాదని నా నమ్మకం..
ఇంతకి నువ్వెవరు ?
మనిషి పై మనిషికున్న ప్రేమ మానవత్వం..
చుట్టాలతో రక్త సంబంధం..
చుట్టు ప్రక్కల వారితో స్నేహం..
ఇంతకి ఏది నీ ఉనికి?
అన్ని బంధాలలోను అంతర్లీనం గా ఉన్న
నువ్వెవరు..? నాకు నువ్వెవరు?

నను మరిచిపోకుమా...

నన్ను చూసిన క్షణం లో నీ కళ్ళలో కనిపించే నవ్వు,
నా కోసం కన్నీటి చుక్కను విడిచిన నువ్వు..
ఎక్కడ ఉన్నా నా జ్ఞాపకాలతో తడి చేసుకునే కళ్ళు,
కేవలం నాకోసమే నీ కళ్ళలో జారిన కన్నీళ్లు..
నిన్ను విడిచి దాటి వచ్చిన ఊళ్లు,
మనం కలిసి ఆటలాడుకున్న ఇళ్ళు..
నువ్వు నాతో నడిచిన చెరువు గట్టు,
నీకోసం నేనెక్కిన ఉసిరి చెట్టు..
సంక్రాంతి కి నామీద చల్లిన ముగ్గు,
రంగుల తో మొదటిసారి తాకిన నీ బుగ్గ..
నాకోసం నువ్వు రాసిన మొదటి ఉత్తరం,
నీ కోసం నేనిచ్చిన బొమ్మల పుస్తకం..
నాతో మొదటి కవిత రాయించిన నీ స్నేహం,
ఎలా మరిచిపోగలను మిత్రమా..
నేస్తానికి ఓనమాలు నేర్పించిన నా నేస్తమా ,
నను మరిచిపోకుమా...

కలలో కూడా కలగనలేదు...

ఇలలో ఇలా

కలలా కనుల ముందర

కను రెప్ప వేయడం మరిచేలా

గుండె చప్పుడు నాకే వినిపించేలా

మరలా నిన్ను చూసా..

మరవాలనుకున్నవి

మరుగునపడుతున్నవి

మరవద్దనుకున్నవి

నన్నే నేను మరచిపోయేలా పరుగులెత్తాయి..

మూగది ఐంది మనసు

లోకమంతా నువ్వే కనిపించావ్

రోజంతా గుండె చప్పుడు లా నువ్వే వినిపించావ్

ద్వేషం లేదు, ప్రేమా లేదు, మాట్లాడాలనే ఆశ లేదు..

నీకు అపరిచితునిగా మిగిలిపోయిన నేను

అలాగే వెళ్ళిపోయాను..