వేకువనే వెచ్చని కిరణం ఒకటి పలకరించింది
ఎదురుగ నిన్ను చూసి మనసు ఉప్పొంగింది..
ఎందుకు ప్రియా ఇంత ఆలస్యం చేసావు
నీ నవ్వు చూడకుండా నా రోజు మొదలవదని తెలియదా నీకు..
వేకువనే నా చెయ్యి పట్టుకుని సూర్యుడిని స్వాగతిస్తూ
నువ్వు చెప్పే ఊసులు వింటుంటే
ప్రతి క్షణం జీవితంలో ఆనందమే కదా...
కానీ తెల తెల వారగానే నాలో భయం మొదలవ్తుంది..
జీవితాంతం ఊహ ఐనా ఫర్వాలేదు ఇలానే గడిపాలని ఉంది..
నాకోసం తెలవారక మానదు కదా..
నా ఈ అందమైన కల చెదరక మానదు కదా...
సంతోషాన్ని ఇచ్చేది ఒక్కటే కలలో కూడా నిన్ను మరచిపోవడం లేదు అనే నిజం.
ప్రియా ఈరోజు కూడా తెల్లారి పోయింది నీ రాక కోసం ఎదురుచూస్తూ ఈ జీవం లేని క్షణాలను గడిపేస్తా..
ఊహలో అయినా సరే నువ్వు దగ్గర ఉంటేనే నా క్షణాలకు విలువ..
నువ్వు లేని నిజం కూడా అబద్ధమే నాకు...
కనుమరుగు ఐనా కళ్ళలోనే ఉన్నావు...
No comments:
Post a Comment